Boeken en blogs.

Boeken over pioniers, over zelfvoorzienend leven, over tuinieren en boeren op eigen grond. Over oogst verwerken. Ooit haalde ik mijn wijsheid deels uit dat soort boeken.

Je had van die oude boeken, een beetje vergeeld, uit de jaren 70. Toen de halve wereld nog een ´geitenwollensok´ was. 😊 

Veel leer je door het zelf te doen en uit te vinden. Meestal gaat het eerst 1 of 2 keer fout. Maar dan weet je het wel.

Toch is een voorbeeld, of iemand die het gewoon allemaal al weet, wel makkelijk. Zoals Greet Buchner, die wist zoveel ....

En nu anno 2017 is zelfvoorzienend zijn een trend geworden en zijn er in de boekhandel schappen vol boeken over moestuinen en inmaken en gezond leven.

Nogal wat mensen hebben zich er in verdiept. Of ze leven zo. Soms schrijven ze dan een boek.

Boeken vol handige recepten en zelfmaakdingen en cosmetica en over hoe je je oogst kan bewaren.

En soms ..... schrijven ze een blog.

Hoeveel ik al wel niet heb opgestoken van medebloggers.

Sterker nog, de wens om naar het platteland te verhuizen, werd deels veroorzaakt door een blogger! Iemand die jarenlang schreef over haar leven op de boerderij.

Zo kan het dus gaan.

En echt álles kan je opzoeken. Hoe moest dat ook alweer .... als je appels wilt drogen aan de lucht. Even googelen .... air dry apples ...

... en je komt hier en hier



                      


... en dat ga ik dan meteen proberen.

Paul deed toch net de kachel aan, en ik hing alvast wat lusjes op om al die appels aan op te hangen. Aan een stok.

Maar ik had een nogal slappe stok helaas. Die boog helemaal door onder het gewicht van 20 appels. Dus het ging niet zoals gepland. Ze hangen nu eerst nog even boven op een slaapkamer, over een rij stoelen.

Als ik een andere stok vind gaan ze boven de kachel!

Een andere leuke tip om appels te bewaren las ik vandaag bij Eenvoudig Leven. Daar zie je uitgelegd hoe je er stroop van maakt. Ook een idee!

De tip om mais in te vriezen komt ook van een blog. Kook het wel eerst even, dan blijft het zoet na invriezen. Verder is het erg makkelijk. De korrels afritsen, en in zakjes invriezen.

Een recept voor roggebrood zocht ik ook nog. Zo simpel mogelijk. Maar dan wel van dat lekkere en een beetje plakkerige Friese roggebrood.

Een oerhollandse blogger uit Hilversum had daar een geweldig recept voor. Ik heb de rogge en de stroop al klaargezet, maar vanavond word hem dat niet meer.

Want ik moest nog even bloggen! 😉

Teruste! Tot maandag weer!

Levensgevaarlijk.

´Kom spelen kom spelen kom spelen,´ kwispelt Brit.
´Nee Brit ik moet me eerst nog helemaal wassen.´ zegt Bekje en gaat nog een treetje hoger zitten.

Brit druipt af. Loopt maar weer es een rondje. Kijken of ergens nog iets te beleven valt. Of iets te snaaien.

Wat doet vrouwtje daar? Iets met karton!! Leukleuk!!

Ik ben bezig op de tuin (haha waar anders) en zoek slimme snelle manieren om het onkruid te onderdrukken.

Als je een bed aardappelen hebt geoogst, dan blijft dat zo liggen. Dan gaat daar weer onkruid groeien. Dan ga je je daar aan ergeren, aan al die bergen onkruid en kweekgras, wat je allemaal nog moet wieden.

Dan ..... neem je gewoon wat karton, wat je al de hele zomer hebt bewaard, en gooit dat erop. En dan wat onkruidkluiten erop, zodat het blijft liggen. Klaar!

Ook tussen het gaas, waar ooit de peultjes groeiden , is het onkruid manshoog.

Nou heb ik zo'n levensgevaarlijk mes. Zo'n sikkel, vlijmscherp!

Zullen we dat onkruid even weg-sikkelen?

Hartstikke eng, met zo'n sikkel. Dat is meer iets voor Dr Livingstone. Ik gebruik wel gewoon nog meer karton. In een paar minuten heb je een paadjes dwars over het onkruid.

Eigenlijk is het meeste werk, de plakband en de nietjes uit het karton prutsen. Daarna is het appeltje-eitje. Onder dat karton sterft het onkruid. En het karton ... is mest.

Er zijn weer nieuwe peultjes gegroeid, zie ik opeens. Wat grappig, nu kunnen we peulen eten in september. Die zaden zijn daar gevallen tijdens het oogsten in juni.

Een andere klus was .... gras halen. Bij de sloot is gemaaid, en het natte riet is op een berg gegooid. Ik ga daar wat van halen voor op mijn composthoop.

Je moet dan telkens met die vrachten riet over een heel smal paadje over de stuw.

Ook alweer levensgevaarlijk! De kruiwagen gaat scheef ..... valt bijna om ..... in het wild en woest schuimende water, van de Beentjesgraven ....

..... jaja het is steeds maar spelen met je leven, als tuinder! 👀

Gelukkig. Gehaald. 😊

Brit, Bekje en ik halen een stuk of wat kruiwagens vol met zwaar nat riet, uit de waterberging, en dan hebben de dames geen zin meer en ik ook niet. Ik neem een druivensapje (echt waar niks is lekkerder als je dorst hebt, dan zo'n vers koel druivensapje!!) en de dames gaan zich liggen vervelen.

Dan komt Bekje bij mij op schoot en wil Brit ook bij mij op schoot. Twintig kilo hond wil op schoot.

Als dat dan niet past, gaan de dames hun andere favoriete spel doen. Tandartsje spelen.

'U moet beter flossen hoor,' zegt tandarts Bekje.
'U heeft allemaal tandsteen. En daar zit een losse kies, wacht ik pak hem wel even.'

Met gevaar voor eigen leven duikt ze in de opengesperde muil van Brit. Het gaat altijd goed. Brit klapt de muil nooit dicht.

Ach ja en nu we toch bij de dieren zijn ... ik vroeg me laatst af waarom het kippenvoer steeds zo snel op is.

Het is Tom. Hij eet het kippenvoer op.

Hij heeft zelf een riante bak met voer, maar bij de buren is het schijnbaar lekkerder!

Nou, wij gaan ook maar es koken.

...

Hunebed.

Wij waren vandaag bij kwekerij ´De vrolijke Noot´. We wilden wat notenbomen en bessenstruiken bestellen, voor achter op het weiland en in de oude moestuin.

Ze waren wel open, maar bomen verkopen ze pas vanaf november. Dus waren we snel klaar.

Toen maar een mooi rondje gereden, door Drenthe. Wapserveen, Havelte, Darp .... en een hele serie van die mooie oude dorpjes. Rond de lunch kwamen we nét langs een wegrestaurant.

Theehuis ´t Hunebed.

Je stapt er zó de jaren 70 in. Bruin bruin, bruin, en van die bakstenen muren, maar best gezellig eigenlijk, en lekkere uitsmijters hadden ze ook.

En we wilden die hunebedden ook wel even zien.

Hunebedden .....

De oudste monumenten van Nederland zijn het. Die hebben we dus gewoon .... hier vlakbij, in Drenthe. Massagraven zijn het eigenlijk, wel meer dan vijfduizend jaar oud.

Die keien wegen honderden kilo's. Die verplaatsten ze over boomstammen.

Op sommige plekken lijkt het alsof de stenen zo kunnen instorten. Volgens mij is daar cement of beton tussen gespoten. Zo lijkt het.

Je zal er maar onder kruipen als grapje en zo'n kei op je falie krijgen.

We lopen een pad op door de hei. Het loopt iets omhoog. Niet veel. Een paar meter. Alsof je een viaduct ofzo op loopt. Als je dan boven bent, blijkt dat je de Havelterberg hebt beklommen!!

Haha de Havelterberg, hoogte 17 meter! Wij Nederlanders zijn toch een verschrikkelijk grappig volk dat we dat een berg noemen!

Maar goed. Genoeg bergen beklommen. Er zij ook nog aardappelbergen, in Punthorst dan wel, om gerooid te worden.

Daar is weer een nieuw probleem, de kratten zijn op.

Handig dan als de buren een tuinderij hebben en daar zijn natuurlijk altijd wel kratten te lenen. Ik zie daar ook een onbekende plant liggen. Een groente die ik nog niet kende ...

De Yacon.

Een hele bijzondere knol. Appelachtig van smaak ..... zelfs meloenachtig ..... als hij in de winkel ligt zal ik hem uittesten!

Verer moeten jullie nog de groeten van de kippen hebben. Kuikens zijn het niet meer. De kleintjes zijn al bijna net zo groot als pa en ma. Binnenkort gaat pa Haan weer terug, zodat de jonge hanen zijn taken kunnen overnemen. Leuk om te zien hoe zo'n toompje kippen zich ontwikkelt.

Ik ga ook maar es op huis aan. En besluit .... met wat foto's van de broccoli, die we vandaag aten.

Wat daar nou aan is? Aan die ene broccoli?

Tja wat zal ik zeggen. Ik vond hem mooi.

Grappig hoe dat gaat. Je hebt hem gezaaid, verzorgd, verspeend, nog een keer verpot, toen uitgezet op een groot bed, en steeds verzorgd en van onkruid en rupsjes bevrijd .... ja dan krijg je een band met zo'n ding! 😊

Maar goed, band of niet, ze belanden allemaal op ons bord.

En zo was er weer een dag om in het wonderschone Overijssel.