Losse eindjes.. azijn, tarwegras en suikerbiet.

on vrijdag 28 februari 2014

Nog een paar losse eindjes af te hechten ...

Hoe gaat het met de appelazijn, met het tarwegras, en waar is de suikerbiet gebleven?

De appelazijn (appelschillen, kopje suiker en water) staat nu een paar weken boven de verwarming. Het ruikt inmiddels al stevig zuur, dus de azijnvorming is begonnen.




Als je voor het éérst azijn maakt, zal het wat langer duren. Dan ruikt het waarschijnlijk nog erg naar gist. Laat het dan nog een weekje staan. Bij mij gaat het snel, omdat ik een rest van de oude azijn, met azijnbacterien, heb gebruikt als starter.

Tijd om het te zeven!


dit kan op de composthoop, wel goed verspreiden


en weer een paar weken terug op de warme plek!

Het tarwegras is dit keer wel ontkiemd! En hoe! Het groeit supersnel. Het geheim is dus dat voorkiemen!

Het gaat zelfs zo snel, dat ik het buiten heb gezet. Daar wordt de groei wat geremd door de lagere temperatuur. En ook krijgt het daar vers hemelwater, en wat zonneschijn! Dat levert mooie sterke sprietjes op.




En dan hadden we nog die suikerbiet, die ik van de week uit Groningen meegenomen had. Van de zware kleigrond.

Die gaat mee naar de tuin. Ook twee pastinaken, die er al een hele tijd liggen, en uitgedroogd zijn, en twee oude penen gaan mee. Hopelijk zit er in al die oude wortels nog wat groeikracht!




Mijn bedoeling is om volgend jaar zoveel mogelijk eigen zaad te gebruiken. Als je wortels zoals deze in de grond stopt, gaan die volgend jaar schieten, dat wil zeggen bloemen vormen. En dan kun je dus zaad winnen.

Hier is een mooi plekkie, achter die bak.





Daar gaan ze op een rijtje de grond in. En mocht dat nou niks worden met dat zaad, dan hebben we in elk geval mooie bloeiende planten hier. Schermbloemigen bloeien prachtig.

En ik moet er aan denken nog even een imker te zoeken hier in Bussum. Een bijenkast hier op de tuin helpt natuurlijk, als je zaad wilt winnen!

Dag wortels!



Een laatste los eindje zijn de gratis zadenpakketjes ..........




De meeste zijn inmiddels verstuurd. Maar ik krijg nog steeds verzoekjes binnen. Eigenlijk wil ik iedereen wel wat sturen, maar het gaat wat langer duren. Dus als je nog steeds niks hebt gezien, don't worry. Komt goed! Duurt alleen wat langer.

en verder ... 

Gisteren vlogen we naar Griekenland, naar Athene. Even een paar dagen bij Eline op bezoek.

Behalve natuurlijk de oude Akropolis bekijken, en andere oude tempels en ruines, ga ik hier ook es kijken of ik wat zaad van lokale planten kan meenemen!


de alpen
Verslag volgt!!

Brandnetel bitterballetjes

on woensdag 26 februari 2014



Emmertje jonge brandneteltopjes (andere wilde kruiden kunnen ook) plukken. En verder nog dit ......


..... verkruimelde beschuiten (of paneermeel), boter, bloem, 3 eieren, half litertje rundvleesbouillon (ik maakte dat van blokjes) en knoflook. Was en versnipper de brandnetelblaadjes. Verhit 50 gram boter en zeef hier 50 gram bloem boven ...


.... blijven roeren totdat het mengsel droog is en loslaat van de bodem. Nu voorzichtig de runderbouillon erbij gieten. Goed roeren. Het wordt een dikke ragout.








Tot slot de brandnetel erbij, en eventueel een geperst knoflookteentje. Dit mengsel niet te lang laten koken, de brandnetel moet geen snot worden maar goed stevig blijven! Dus zet de pan meteen van het vuur in een bak koud water, zodat het snel afkoelt. 

Je zet nu een bord met 3 gekluste eieren klaar, en een bord met fijngewreven beschuit of paneermeel. Ook een klein bakje bloem voor je handen.


Je zult zien, dat de afgekoelde ragout heel stevig is geworden. Vingers even door de bloem halen, en je kunt zo een balletje ragout pakken. 



Dit balletje haal je eerst door het kruim, dan goed door het ei rollen, en weer door het kruim. Zorg dat het balletje heel goed met kruim bedekt is. Balletjes op een bord leggen en even in de koelkast. Of, nog beter, een nachtje in de vriezer! Als je zolang kunt wachten!

Nou hebben wij geen frituurpan. Dus ik heb een flinke laag olie verhit in een gietijzeren pan, en daar de balletjes in gefrituurd. Ging best! Halverwege even keren. Net als bij oliebollen.




En ............ lekker!!!! Maar dat is logisch, want alles wat je frituurt is lekker! Zelfs
brandnetels!

Biertje erbij! Proost!




Loop ook nog even mee naar de tuin?

Vandaag weer veel zaaiwerk! De eerste venkel en bietjes voorgezaaid. 






De rode bieten waren van het ras Egyptische Platronde. Dat zijn vroege bieten, die nu al gezaaid kunnen worden. Ik heb op het bed van de aardappels ook nog een half rijtje bietjes in de volle grond gezaaid. En meiraapjes. De aardappels vinden dat wel goed. Dat zijn zulke makkelijke jongens!

Als Koning Winter wegblijft, hebben we in juni al bietjes!

Een lastig werkje was het verspenen van de slaplantjes. Die zijn nog zo klein. Een heel gepruts om ze in een groter potje te krijgen. Maar ik wilde het toch proberen. Ze hadden al 4 blaadjes, dus dan mag het!




En de tweede rij palen voor de peulen is ook geplaatst. Nét zulke scheve palen als de eerste rij. Maar ja, t is afvalhout, dus dan mag je niet zeuren!




Zware klei

on dinsdag 25 februari 2014

Gisteren gewandeld, in het uiterste noorden van Groningen. Op het Hoogeland.




We liepen van Uithuizen naar Oldenzijl, langs het Meedstermaar, toen naar Uithuizermeeden, en weer terug naar Uithuizen.

Meedstermaar ..

Je moet ervan houden. Het is daar plat plat plat. Wijde luchten, veel licht, veel water, zware kleigronden. En dorpjes, die eerder nuchter dan pittoresk zijn.



Die zware klei, dat is wat! Het ziet er ook zwaar uit. Ik kan me voorstellen, dat een trekker hier heel wat meer PK´s nodig heeft om de boel om te ploegen, dan bij ons in het Gooi, op de zandgronden .....

diepe voren

Klei is ........ langzaam, introvert, vruchtbaar, dicht, traag ..... 

Je zou je kunnen voorstellen, dat de grond waar je opgroeit, misschien ook mede de karakters van de mensen bepaalt, die erop wonen?

We kwamen langs een leuk bedrijf ... helaas helaas was er niemand thuis ..



Zooooo jammer dat er niemand was!! Een biologische zorgtuinderij! Precies wat ik leuk vind!! Nou ja, later nog maar een keertje hier aankloppen!

Op de klei vonden we ook resten van voederbieten ..



 ............. en kijk!! Deze loopt alweer uit! In het kader van 'Zelfvoorzienend Leven' nemen we hem natuurlijk mee! Die gaat in Moeskers Moestuin de grond in. Dan hebben we volgend jaar zaad voor voederbieten, of suikerbieten, wat zijn het eigenlijk? 

Dan kunnen we onze eigen suikers koken. Toch? Iemand dat wel es geprobeerd?

Mooi is hij .. stevig ook. Echt een product van de klei!



Eigenlijk is hier nog veel meer te vertellen .... over hoe kleigrond ook z'n nadelen heeft ... 



blijft lang drassig .. 

............. en over hoe je hier op het platteland zo mooi de verlengende zonneboog kunt zien .........



............. maar ik ben inmiddels al weer terug in Bussum .. waar we snel leven, extrovert zijn, tijd geld is, waar lange lijsten met klusjes liggen te wachten!

Dag mooi stil rustig Hoogeland!!






Tot gauw!

De boer en zijn rug.

on zondag 23 februari 2014




We hebben de bult aarde verplaatst. Die ligt nu vooraan bij het hek. Een mooi karweitje. Zo'n werkje, waarbij je je een Echte Boer voelt.

Ik bedoel zo'n boer die de hele dag op zijn erf bezig is. Trekkerbanden verwisselen, aan halstarrige koeien trekken, zware kisten verplaatsen, strobalen tillen, zware zeilen over kuilgras trekken, een kalf uit een koe sjorren. Zo-eentje met van die eeltige handen.

En ook .... met een hele sterke rug. Want die boer doet dit werk al van jongs af aan. Dus die rug kan wel tegen een stootje.






Tja ..... dan onze rug. De rug van de zittende generatie. Onze rug, met name het onderste deel, lijkt wel de zwakste schakel van het hele skelet. We doen er ook haast niks mee natuurlijk. Die rug die hangt maar wat tegen een stoelleuning, beetje scheef, beetje uitgebold. Die rug die is zo slap als wat.

En dan ineens een grote klus doen, zoals spitten, of aan zware zeilen trekken, of een intensieve fitnesstraining, dan zegt die rug, ja da-ag, doe mij maar een hernia!

Ik kan het weer niet laten, en geef even een tip. Voor scheppen

Het is eigenlijk hetzelfde als bij spitten. Als je schept, let dan heel goed op je houding. Benen iets uitdraaien, zodat de voeten en de knieen een beetje naar buiten wijzen. En dan, als je schept, goed die benen buigen. De rug zo recht mogelijk houden. Buikspieren iets aanspannen, daarmee steun je de rug.


het ziet er niet uit, maar dit is dus echt beter!

En ook hier weer, als je rechtop komt, duw je jezelf omhoog vanuit de benen. NIET vanuit de rug. En strek helemaal door. Hou de zware schep met aarde dicht bij, en kieper hem het liefst iets achter je. Dus de kruiwagen schuin naast of achter je. Dan móét je wel rechtop gaan staan.

Als je de kruiwagen voor jezelf neerzet, dan ga je al snel naar voren buigen bij het afgooien. En dat is funest voor die rug.

Goed dat was weer de tip van de week! :D




Nu het middenterrein netjes was opgeruimd hebben we ook maar even de rest van het terrein een poetsbeurt gegeven. En dan merk je dat er een middelbare school in de buurt is... Wat een zooi in de struiken!

.... als je zo'n weggegooid pakje boterhammen vindt, dan denk ik, ach die arme moeder die dat met zorg voor haar kind heeft gesmeerd. HUPSAKEE ..... het gaat gewoon de struiken in!! En een zak chips komt ervoor in de plaats! En die ligt dan OOK in de struiken. Maar die is dan wél leeg  ;-)


Tarwegras experiment ...... mislukt!

on zaterdag 22 februari 2014

Helaas...... die tarwegras.... dat werd dus niks.


Niks geen mooie sprietjes. Gewoon nog korrels. Wat wel te verwachten was, want ik had het niet volgens het boekje gedaan. Niet voorgekiemd in water, niet in het donker gezet.

Maar ......... niks aan de hand. We doen het nog een keer. En nu volgens het boekje!

Dus.... tarwekorrels een paar dagen voorweken in lauw water. Ik ververs het water elke dag, en dat afgietsel is dan weer een heul gezond drankje. Dus niet weggooien, maar opdrinken!




Na een dag of drie .... verroest .... ik zie ein-de-lijk kiempjes!!



Omdat het nu lijkt te slagen, vul ik meteen maar twéé bakjes met aarde. Ik heb er wel vertrouwen in! Het bakje aarde even in lauw water in de gootsteen, totdat het vochtig is. Dan de korrels erop, en goed uitspreiden. 




En dan afdekken met een laagje aarde. En nu .... gaan ze dus NIET in de vensterbak, zoals vorige keer. Maar in het keukenkastje, in het donker. 

Welterusten tarwe! Groei maar goed!



Moraal van dit verhaal ..... als je eigenwijs bent, krijg je uiteindelijk TWEE keer zoveel tarwegras!! :D  

Even heel wat anders. Over een spijkerbroek. En hoe je die repareert.

Zoonlief had weer es een scheur in z'n broek. Zo een met een winkelhaak. Op een rotplek, middenop het zitvlak, naast een naad.




Is daar een goeie truck voor om dat goed dicht te krijgen? 

Ik frommel het altijd zo'n beetje bij elkaar, lapje stof tegen de binnenkant, en dan zesentachtig keer heen en weer met de zigzagsteek. Maar kijk ..... het ziet er niet uit. Zo'n ritssluiting op je bips.



Als iemand daar nou een goeie tip voor heeft, hou ik me aanbevolen!