Familieweekend.

Het grootste deel van onze familie is in het voorjaar jarig dus dat is hét moment voor een familie etentje. Nou ja .... alleen Robbert en Merel konden er dit keer niet bij zijn, en Paul was uitgeblust na zijn cursusweek en ja ... moest ook op Brit passen. Vond hij dit keer niet erg. :D

En Punthorst-Groningen is maar een kippe-eindje, vergeleken bij de 200 kilometer die wij de afgelopen twintig jaar moesten rijden .... dus dan is zoiets snel geregeld.

Bij restaurant 'Groen' in Groningen is al het eten biologisch, en ze hebben meerdere vegetarische gerechten op het menu. Echt een aanrader! Alleen heb ik geen foto's van ons eten. Vergeten. Te snel opgegeten ook. :D

Ja maar even wat familiefotootjes tussendoor ... ook voor de meelezende familie in Canada en Australië! Hello there! :D

Lien en Liek ik hoor het wel als er weer wat af moet! :P

En dan hier nog een gruwelijke foto .... zo zien de handen van een tuinder eruit. Ze zijn gewassen, geschrobd zelfs, en toch. Lelijke zwarte randen. Geen kijk. Al dat schrobben is trouwens ook niks. Je krijgt er super droge handen van. En van de aarde worden ze ook al zo droog.

Smeren smeren dus. En gewoon, eraan wennen.

Niet alleen de kinderen komen vaak (vaker!!) thuis, maar ook vriendinnen vinden de weg naar Punthorst.

'Wat zijn toch al die groene streepjes?' vraagt Roos.
Wat? Oh kijk nou, de radijs en de raapsteel en rucola en meiraap ... alles komt ineens op! Goed gezien Roos. Maar ... er moet wel gewied worden.

En omdat de plantjes nog minuscuul klein zijn, en de weer opkomende rogge en kweek veel sneller groeien, moet je dat wieden heel voorzichtig doen. Met je neus erop, goed kijken, en voorzichtig de grassen er tussen uit trekken. En ook meteen de rijen wat uitdunnen.

Dat is een leuk werkje want je komt allerlei vrolijke beestjes, vliegjes en torretjes tegen die daar rondrennen op het warme zand.

Nou ja sommigen zijn wat minder leuk ... zoals de bladrandkever. Hij eet hapjes uit de randen van de bladeren van tuinboon en erwt. Kijk maar, je ziet precies zijn hapjes. Alle blaadjes zijn gekarteld.

Wel schrikken, als je dat voor het eerst ziet. Maar van Sijmen weet ik dat de planten er meestal gewoon wel doorheen groeien. Nou ze maken er echt een kunstwerk van die kevers.

Verder ... in de tuin .... is de eerste zelf opgekweekte sla in de grond gegaan. Het zag er niet best uit. De sla heeft te koud en te vochtig gestaan en is amper gegroeid. Waarschijnlijk gaat nu een deel ervan doorschieten.

En de sla heeft ook vriendjes gekregen.

Kleine paddenstoeltjes, die zich prima thuis voelen in die vochtige koude bakjes. Nou dat was vast wel gezellig voor de sla.

.... en met al het werk deze dagen, ligt Lente heerlijk onverstoorbaar in het gras midden op het weiland. Op haar rug.

Ze ligt kleine witte wolkjes te blazen. Wat een droombaan heeft zij toch ...

De vriendinnen worden naar de bus gebracht, en bij de koffie vanavond hadden wij de restanten van het familie weekend. Ook niet verkeerd. Alleen de koffie, die dan weer wel.