Jouw grond.

Let us cultivate carefully and joyously the portion of soil that is committed to our care.

 .... oftewel zorg goed voor je grond. Voor je tuin, je landerijen, je binnenplaatsje, je moestuin. Hoe groot of hoe klein ook, het is wel een stuk van de aarde. Iets waar je een tijdje voor mag zorgen. Hoe ga je er mee om? Geef je aan de aarde of neem je alleen maar?

Diezelfde aarde die jou dagelijks voedsel geeft, en schone lucht en zoet drinkwater en prachtige natuur en adembenemende vergezichten. Kijk bijvoorbeeld nu eens naar buiten, naar die schitterende maan! Daarnet toen ik buiten liep scheen hij op de weg, met lange banen zilveren licht. Onwezenlijk mooi was het.





Grond hebben, grond bezitten, een rare uitdrukking is dat eigenlijk. Niemand bezit de aarde. De aarde is van de aarde, en ze lacht om ons, nietige stofjes, die zich zo druk maken, in die paar ogenblikjes dat we hier rondlopen te rennen, als mieren. En ons verbeelden dat we bezitters zijn van grond. Haha wij mensen toch, wat zijn we eigenlijk koddig en leuk! :D:D

een andere mooie uitdrukking ..... 'het leven is een handbreedte, tussen twee eeuwigheden in.'

En in dat korte tijdje, die handbreedte, kun je van alles doen of laten. Ik kijk wel uit dat ik hier niet ga vertellen hoe jij voor jouw grond moet zorgen. Dat is niet mijn taak gelukkig. En dat kan ook niet. De ene mens kan de andere niet de wet voorschrijven. Ieders situatie is verschillend, en je kunt niet voor de ander beslissen hoe hij met zijn stuk grond moet omgaan.

Maar toch, iets om over na te denken, dat nemen en geven, is dat voor jou in evenwicht? Mocht je Moeder Aarde toevallig tegen komen zo ergens aan het einde van die 'handbreedte', loop je haar dan vol vertrouwen tegemoet, of loop je snel en met rode wangen een blokje om?