From dust to dust.

on vrijdag 18 november 2016



Spullen. Wat hebben we er veel van. Ik ging vandaag een auto vol spullen halen die opgeslagen liggen bij mijn moeder, je weet wel, van die prullen en spullen die je al een half jaar niet hebt gebruikt en eigenlijk ook niet mist. Maar je bewaart ze toch.

Nou dat kan naar de boeldag.

En ook mijn moeder heeft overtollige spullen. Een paar schattige lessenaartjes op zolder, waar wijzelf en ook de kleinkinderen eindeloos Suske´s en Wiske´s hebben gelezen. Alles staat daar nu te verstoffen. Ik mag de lessenaartjes mee!







En nog een zak van dit en een doos van dat. En dan mijn eigen rommel nog, die ligt in de garage. Maar daar is een kleine ramp geschied helaas .......

....... in de garage stonden ook acht dozen met mijn mooiste stoffen en mijn beste sportkleding. Dat wilde ik dus wél graag terughebben. Al die stoffen, in de loop der jaren gekocht en gekregen, en die dozen die stonden nu hier gewoon op de grond. Kartonnen dozen. Op de grond!

Hoe dom kan je weer zijn ....





Kijk je ziet ze daar staan daar rechts onder dat rek. Nou wat denk je? De bodem is compleet verrot en beschimmeld, van ál die dozen. Je kunt het wel zien op de foto, ze zijn allemaal ook ingezakt. En het vocht, inclusief hele parade's pissebedden, is naar binnen getrokken en woont nu gezellig in de stoffen.

Mijn allerbeste sportkleding stond er ook bij. Wat een ramp!! Ik mik al die dozen zonder verder te kijken in de auto, we zoeken het thuis wel uit. Want mijn moeder heeft nog iets achter in de tuin staan.

Kijk wat een leuk brommertje! Daar was ooit een knutselproject van mijn jongste broer. Zelf in elkaar gezet. Maar nu doet hij het niet meer. Dus ik laat hem toch maar hier, wie wil er nou een kapotte brommer kopen? Maar wat er achter staat is ook heel leuk. Dat is van het bedrijf van mijn vader, die ooit een graanhandel had.





Dat bord brengt herinneringen terug van vroeger, toen onze vader als graanhandelaar vaak op pad was, graan inkopen bij boeren, en weer verkopen aan Duitse fabrieken. En naar de korenbeurs in Groningen waar alles werd verhandeld, waar de graanprijzen werden bepaald.

De geur van gebrand graan hing altijd in ons huis en in het kantoor, waar de monsters werden getest op vochtgehalte.

'Wil je ook appels mee?' vraagt mijn moeder. Jazeker wil ik die mee, want er moet flink wat taart gebakken worden deze week!







Nou natuurlijk past alles lang niet in de auto. Van de week dan nog maar een ritje maken. Blij dat we veel dichter bij elkaar wonen nu, mijn moeder en ik! Ik ben er in een uurtje! :D




Ja en dan, thuis ..... de schade aan de dozen. Helaas ..... het valt niet mee! De lappen stof hebben het vocht van die betongrond helemaal opgezogen, en veel is er beschimmeld en verrot.

Stof, tot stof vergaan. Tja ..... katoen vergaat zo makkelijk. Oh oh wat jammer van die mooie spullen. Zeker een derde van al die stoffen kan zó weg!







En wat ook erg is ... mijn mooie sportkleding. Voor een kapitaal zit er in die doos, die deze 'doos' doodleuk op de grond heeft gezet dus. In een koude garage. Een half jaar lang. Stom. Kijk es dat mooie jack .... vergaan!





Nou ja bij de sportkleding is er ook veel van polyester, dat is dus eigenlijk gewoon plastic en vergaat niet zo snel. Pfjoe, toch weer een voordeeltje van plastic. Het grootste deel is alleen maar vies, van schimmel en van pissebedden-pis, maar zal met een wasbeurt wel weer te redden zijn.

Ja en zo ben je weer lekker zoet op je vrijdagavond.

En ook de wasmachine, die dacht lekker een vrij weekendje te hebben. Nou .... vergeet het maar.





Draaien maar!! :D:D


2 reacties:

Bianca van Dalen zei

Dat is balen! Gelukkig heb je nog wel wat ervan kunnen redden,

Leonie zei

O, wat zonde zeg!