Het straatbeeld verandert al, in Bussum.

on zaterdag 30 januari 2016



Nu we gisteren al die mooie keukens hebben gezien, met prachtige interieurs en de nieuwste van de nieuwste keukenapparatuur en keuken gereedschappen .... ziet mijn vaste setje er ineens wel een beetje schlemielig uit .....

Het appeltje voor door het ontbijt wordt geraspt met een gele plastic rasp, waar de helft vanaf gebroken is. En dat gebeurt op een gele plastic snijplank, ook al wel honderd jaar oud. En we snijden met een blauw mesje van 20 cent.

Die attribuutjes doen het alledrie al vele jaren. En ik heb ze beloofd, ze gaan écht mee naar het nieuwe huis en komen alledrie in de nieuwe keuken. Het mag best een beetje simpel blijven.





En nu. Kijk es mee. Wat valt je op aan deze foto´s, die ik vanmiddag op een drukke zaterdagse winkelmiddag in hartje Bussum nam?

Kijk goed of je niet iets mist!






Nou? Al gezien?





Juist!! Háást geen plastic tassen vanmiddag!! Op een enkele na dan, maar dat zijn na-weeën. Het viel echt op .... bijna iedereen had een eigen tas, of een papieren tas, of een her-gebruikte plastic tas, of droeg de boodschappen gewoon onder de arm!! Ik zag ook twee van de stoffen tassen die wij zelf hebben uitgedeeld. Herkende de stofjes.

Het werkt! We gaan de goeie kant op! Hier in Bussum tenminste.

Nou dan gaan we met onze volgende actie maar op de Dam in Amsterdam staan. En daar onze tassen uitdelen. Want daar wemelt het nog van het plastic!

Het is vanavond (bijna) halfvolle maan. Dus gaan we half-moon-pies maken. Van die heerlijke kleine gevulde halfronde taartjes.



                                     


Je hebt er gedroogde appels voor nodig.

Nou, er staat nog zo'n pot op een plank in de keuken, uit oma's tuin kwamen die appels. We snaaien die meestal zo uit het vuistje, maar nu gaan de laatsten in de pie's.

Je moet ze wel eerst een nachtje weken.





Ik laat ze volgende week zien, plus het recept.

Mocht je nog vragen hebben over je moestuin, mail die dan naar Clarien1@zonnet.nl. Maandag is weer vraag-en-antwoord dag. Misschien wordt je vraag dan beantwoord, en anders die week erop. De hele maand februari is er gelegenheid voor vragen, die op de maandagen beantwoord worden.

Fijn weekend,en tot maandag weer! 


Binnen en binten kijken.

on vrijdag 29 januari 2016





Vandaag iets heel anders.

We waren op bezoek bij Bouwbedrijf Jansen in Staphorst. Het bedrijf dat ons nieuwe huis gaat verbouwen. Want daar mankeert nog wel wat aan. Er moet een nieuw dak op, en er moeten binnenmuren uit ... en dan moeten er weer nieuwe gebinten in, van die dikke eiken balken, om dat nieuwe dak te dragen ..

enzovoorts enzovoorts ....

En wij hebben daar allemaal niet zoveel verstand van, Paul en ik, dus Henk Jansen had ons uitgenodigd voor een dagje huizen kijken, die hij verbouwd had. Nou, eerst maar even koffie.





Ik mag daar op zo'n ambachtelijk bedrijf graag rondkijken, Hier worden dingen gemáákt. Oude metalen boerenraampjes bijvoorbeeld, worden precies nagemaakt maar dan van dik hout en met dubbel glas. Er lopen jonge kerels rond, en ook wat oudere, die heel vaardig zijn met hout.

Leuk om daar rond te kijken. Ja dat is zo'n vak wat je ook wel zou willen leren ... houtbewerken.






Maar goed, we zijn hier niet voor een stage, we zijn hier als klant, en gaan dus op stap. Kijken bij boerderijen. Ga je mee?

De eerste boerderij .. .daar valt meteen onze mond open hoe mooi die is verbouwd van binnen ... sjonge jonge Henk, maar wij zijn veel bescheidener hoor. Bij ons wordt het simpel!

'Geeft niet' zegt Henk (op z'n Overijssels) 'het gaat erom dat je een idee krijgt van wat je met hout allemaal kan doen. En of je bijvoorbeeld een betonvloer wilt of hout. Dat soort dingen'









En wat een lieve mensen troffen we overal. Of we ook koffie willen? Ja graag, maar nee geen tijd. Want Henk heeft een vol programma.

Wat bijvoorbeeld ook leuk was .... aardwarmte gebruiken om je huis op temperatuur te houden! Een lange buis diep de aarde in, waar het zo'n 22 graden is (dacht ik) en met die energie wordt je huis duurzaam verwarmd. En zelfs gekoeld in de zomer. Vraag me niet hoe, maar duurzamer kan haast niet.

Duur is dat ook, helaas.







Ja en ergens anders zag ik een leuke oven. Het leek net een houtfornuis maar dat was het toch niet.

Maar ja daar ging het ook niet om, we moesten natuurlijk omhoog kijken naar de gebinten. Maar ik keek ook naar de interieurs.





Toen, van IJhorst crosten we door de velden en weilanden naar Giethoorn. Nou zo kom je nog es ergens. We zijn nog nooit in Giethoorn geweest, terwijl daar Jan en Alleman aan toeristen rondloopt.

Ik zag onderweg overal rietsnijders, helaas geen foto van gelukt want we reden te hard.

Maar mooi is dat, dat hier dat riet gewonnen wordt, in die waterrijke gebieden rondom Giethoorn. Dus als wij dat rieten dak moeten vervangen kunnen we heel lokaal aan de materialen komen!






Ook hier in het dorpje Dwarsgracht kregen we juweeltjes te zien. Paul vroeg hoe de zware materialen dan bij die huizen kwamen. Er zijn alleen maar hele smalle bruggetjes over de sloten naar de huizen toe.

Och, zegt Henk, dan legden we een paar van die punters (bootjes) naast elkaar dwars over die sloot en zo duwden we het zware materiaal eroverheen.

Aha. Tuurlijk.





Dit huis heeft een enorme boom in de voortuin, die tot aan de verste worteltopjes beschermd is. Er mag écht niet aan gesleuteld of gesnoeid worden. Gevolg is dat het huis omhoog geduwd wordt door de boomwortels. Ja je moet er wel wat voor over hebben om bij zo'n boom aan zo'n sloot te wonen in Dwarsgracht.

Ja ideeën doe je zat op in die mooie huizen.





Wat tegenwoordig veel gebeurd is dat alle binnenmuren gesloopt worden, omdat de balken het dak ook wel kunnen dragen. Het huis krijgt dan veel minder snel scheuren, en het is ook veel opener dan met al die kleine kamertjes die de oudere huizen soms hebben. Ons nieuwe huis bijvoorbeeld heeft maar een klein oppervlak, maar er zijn vijf (5!) slaapkamertjes op de begane grond. Piepklein.

Sommige huizen waar we langs gaan staan echt midden in de rimboe. Een zandpad erheen, en dan daar in nowhere-land staat ineens een leuk huis met een stel Amsterdammers erin van onze leeftijd.






Wat ik hier heel praktisch vond was de houtkachel die aan twee kanten warmte afgeeft. Dus je hebt tegelijk van één keer stoken warmte en gezelligheid in de kamer én in de keuken! Die beide zijkanten kunnen open. En in die muur wordt ook warmte opgeslagen, dus het hout wordt wel heel efficiënt gebruikt.

Genoeg ideeen voor 1 dag. Ik ben er moe van. Van al dat in de auto zitten en al die mooie dingen.

Henk, hartstikke bedankt voor je tijd, dit is al de tweede dag dat we op sleeptouw worden genomen en er is nog geen contract of niks!






En bewoners .... jullie ook enorm bedankt natuurlijk!



Weg winterdeken.

on donderdag 28 januari 2016




Winterweer zit er niet in. Voorlopig.

Dus ook al staat het vol met kastjes en spullen die weg moeten, of naar de opslag moeten .... éérst andere dingen doen vandaag. Want de tuin roept.





Kom zaaien!!!! Roept de tuin.

Je moet stevig in je schoenen staan hoor als je nu al gaat zaaien! Want iedereen verklaart je voor gek! Wie zaait er nou in januari? Maar waarom eigenlijk niet? Het klimaat verandert, geleidelijk, en waarom zou je daar niet gebruik van maken? Want in geen honderden jaren kon, kan nu misschien wel. Neem es Grote Risico's .... en gooi er een handje raapstelenzaad en spinaziezaad tegenaan!  :D:D

Vers groen van je tuin eten, in het vroege voorjaar. Niet meer van die blaadjes en kroppen uit plastic zakjes, die daar al weet-ik-hoelang in zitten.





Ja mijn tuin is nog bedekt met die dikke quilt-deken van blad. Dat was het winterkleed. Maar dat blad is nog niet verteerd, dat gaat niet zo snel als het koud is.

En dit jaar heb ik een primeur hier op Moeskers Moestuin. Ik ga voor het eerst zaaien zonder te spitten. Dat is nu, nu de tuin al drie jaar goed bewerkt en goed doorgespit is, voor het eerst niet meer nodig! Jammer eigenlijk ... je wordt er zo lekker warm van ... Maar voor de spit-haters, je tuin kan na een paar jaar zonder!

De bodem is nu goed in evenwicht. Hij kan het zelf! Wel haal ik op het zaaibed eerst de dikke deken van blad weg, op de plek waar gezaaid wordt. Ik hark dat blad gewoon op een bult. Dat kan gewoon verder verteren, en later weer over het bed uitgespreid. De aarde daaronder is mooi rul en kan makkelijk tot een vlak zaaibed worden geharkt.

dan ... zaaien!





Ja .... zó groot zijn de risico's nou ook weer niet hoor. Spinazie kan je gewoon in de winter buiten zaaien. Lees goed wat op het pakje staat, als je vroeg wil zaaien.

En verder komen hier ook raapstelen. Die mogen eigenlijk pas in maart, maar er is veel zaad van de oogst vorig jaar, dus gewoon proberen maar weer. 

Ook hier geldt voor het zaaien, doe het héél precies. Hoe preciezer, hoe meer er opkomt. Zeker in dit seizoen gaat het allemaal echt niet 'vanzelf'. Kijk goed hoeveel aarde er over de zaadjes heen gaat. Die dikkere spinaziezaden, daar kun je wel zo wat aarde overheen schuiven.

Maar die ieniemienie raapstelen zaadjes, daar strooi je heel voorzichtig een klein beetje over. Een millimetertje ofzo. Als je er een klont op laat vallen dan redt zo'n zaadje dat niet. Wel in april hoor, maar nu niet.






De grond aandrukken, en meteen bordjes erbij.

Nu is er ineens weer een beginnetje op de tuin. Een stukje van de dikke winterdeken is weggeschoven, en daar ligt de blote grond, met zaadjes erin. Heel kwetsbaar, in het warme zonnetje.






Maar ojee, daar loert al het eerste gevaar!!

Het is Max, de hond van Liesbeth de imker. Sjonge wat ben je groot geworden Max!! Wat een mooi beest. Maar ook wild is hij, en wil rennen .... rennen ....






Liesbeth is volop met hem in training, maar ja, zo'n leuke tuin, die lekker ruikt naar naar konijnen en hazen en katten, daar moet je even overheen rennen. Hop is hij al over het hek en huplakee nét over het pas gezaaide stuk!

'Hierrrrrr!!' roepen wij allebei. NEEEE!! Mág niet!!

Okee, uitdaging voor Liesbeth en Max. Wat mag hier wel en wat absoluut niet? Zijn ze nog wel even zoet mee denk ik! :D

De paden liggen vol blad. Die gaan op bulten de bedden. Op het voeteneind, als soort van toekomstig snackje zeg maar. Eigenlijk is het werk hier op de tuin allang klaar ... maar je wilt toch nog even blijven ... even rekken ...






Maar goed. Toch nog maar wat spullen weggebracht, én ook nog de eerste hommel gezien, bij het tuincentrum. Hongerig struinde ze de Helleborus en de violen af op zoek naar een drupje nectar.







Er staan veel Aloe Vera's. Nee, ik hoef er geen. Ik heb nog steeds de hoop dat mijn bevroren exemplaren weer gaan uitlopen.

Maar mocht je zo'n plantje willen kopen voor je thuisapotheek, neem dan niet die mooie hierboven, maar zoek er een met allemaal van die kleintjes eromheen. Die kun je allemaal stekken en dan heb je er tien. Ze zijn (hier) even duur.






Terug, weer langs dat slootje. Haha dat slootje komt regelmatig voorbij hier, zo rond deze tijd van het jaar. Maar blijft altijd mooi die wilgen. Ja, mooi landje hebben we hoor.