Kapucijnermix met spek en appels.

Het was al twee jaar niet gebeurd, groot onderhoud van ons tuingereedschap, dus dat werd wel es tijd. Pot thee erbij, fles olie (lijnzaad is het beste maar zonnebloem kan ook), emmers water, zachte en harde borstels, lappen, schuurpapier ....

... en de rij scheppen en spades en vorken natuurlijk. Ze staan zich met z'n allen te verschuilen achter de sneeuwschep want ze zien er niet uit, met opgedroogde modder en mestklonten en roest. Wat zijn we slordig geweest met terugzetten de laatste weken!!

Met de zachte borstel en wat water kan je eerst proberen om het vuil eraf te krijgen. Lukt dat niet gebruik dan een stalen borstel. Die kun je voor een habbekrats krijgen bij elk tuincentrum en bij de bouwmarkt.

Daarmee krijg je het vuil en ook veel van het roest eraf. Oja en ook de verf, die gaat er dus ook af. Maar die is er bij ons toch al meest afgesleten.

Hieronder zie je een schoffel. Je ziet dat de voorkant scherp is. Dat moet ook want daarmee snij je het onkruid van de wortel af. Het is belangrijk om dat blad goed scherp te houden, en bij te schuren als er kleine haakjes aan komen. Bij mij zitten er al wat grotere bramen op (deukjes op het snijvlak) dus dat kun je wat bijvijlen.

Hoe scherper hoe beter.

Ik ben er slordig mee geweest. Die schoffel heb ik ook gebruikt op een stenig pad. Dat moet je dus niet doen daar moet je een oude stompe schoffel voor gebruiken en niet je mooie nieuwe.

Hierboven zie je het snijvlak van een schep. Daar zit een grote braam. Omdat Nic en ik géén goeie spullen hebben om dat te slijpen, moeten we wat anders verzinnen om die deuken eruit te krijgen.

Vroeger maakte met zoiets weer scherp door er zachtjes op te timmeren met een hamer. Zo sleep je toen bijvoorbeeld je zeis. Dat heette ... je zeis haren. Eigenlijk was dat veel beter en duurzamer dan slijpen, want dan gaat er geen metaal af en gaat hij veel langer mee.

Nou dat gaan wij ook proberen. Met een hamer slaan we op de snijrand, op die deuk. Eerst heel zachtjes, en dan flink harder. Leg er vooral een doek onder anders knapt je trommelvlies .... wat een herrie is dat ... metaal op metaal. Maar het helpt wel!!

Het deukje is bijna weg! Wat een slimme jongens die voorouders van ons. Heb je helemaal geen slijpapparaat meer nodig! :D

Als het gereedschap schoon is poetsen we ze op met een lap met olie. Vooral de stelen worden flink ingewreven.

De snoeischaren slijpen, en de bladen van de takkenscharen, dat doe je bijvoorbeeld met een platte diamantvijl. Maar dat doen we de volgende ronde. Voor nu is het wel weer genoeg. Alles glimt en glanst en is weer min of meer scherp. Zonde bijna om het te gebruiken.

Misschien vind je het er nog steeds een beetje pauperig uitzien? Dat gereedschap van mij? :D:D

Ja dat kan hoor. Eénderde is mooi spul, goeie kwaliteit, nieuw gekocht, of gekregen op verjaardagen. Maar tweederde is stokoud, en komt van de kringloop. Maar vergis je daar niet in!! Als je goed zoekt vind je daar vaak superkwaliteit gereedschap, wel oud, maar van dat spul dat generaties lang meegaat.

Weer thuis, mogen de bramenstekken naar buiten. Het plastic mag eraf. De meeste stekken zijn aangeslagen en ze kunnen nu wel wat kouder en zonder badmutsje op.

Ik zet ze een paar dagen buiten, en als ze stevige wortels krijgen gaan alle stekken in een eigen potje. Heb je mooi een voorraadje bramenstekken voor volgend seizoen. Het kan nog hoor, stekken nemen van je braam!

De knoflook staat in de schuur, maar daar wordt het te vochtig in de winter. Dus die moet naar binnen.

Ze zijn allang droog, de bollen en de stelen. Dus ik knip nu alle worteltjes en stengels eraf, en we gaan de bollen verdelen. De mooiste en dikste bollen, met de grootste tenen, worden gebruikt als pootgoed voor volgend seizoen. Zo'n 35 bollen, dus zo'n 200 tenen. Een ander deel gaat in een bewaarpot in de keuken voor direct gebruik, en de rest gaat in geperforeerde papieren zakken op een plank in de wc. Koel en donker.

Vorig jaar ook gedaan. Dat bleef daar heel lang goed. En de knoflookgeur? Die is binnen een paar dagen weg hoor.

Tijd voor de kapucijners. Ik las iets ... over een combi met appels en spek .... mmmmm dat klinkt superlekker toch? Verder had ik nog prei en tomaten liggen die op moesten. Dat ging er ook bij.

Eerst de geweekte kapucijners gaarkoken. In het weekwater. Voeg een kwartier voor einde kooktijd (anderhalf uur) wat bonenkruid en zout toe.

Het spek hou ik apart. We hebben van die kniesoren die daar weer niet van houden. Van spek niet. Onvoorstelbaar toch? Dus ik bak de speklapjes apart. Eerst inwrijven met zout, peper, véél kerrie en een drupje ketjap, dan lekker knapperig bakken. Dan de lapjes eruit, en drie preien en een stuk of zes tomaten in kwarten in het vet bakken. Het waren mijn laatste tomaten uit de kas .....

De appels gingen ook apart. Ik maakte een appelmoes van zes zoetzure appels, geschild, en in stukjes, koken in een bodem water, met een eetlepel suiker, een snuf kaneel en een klein snufje zout. Kort laten koken, en met de stamper pureren.

Door de prei-tomaten mix schep je de kapucijners, en dan komt de truuk .... druppel er een beetje stroop door. Of kende je die al?

Kapucijnermix met spek en appels. Lekker herfstachtig!

Tot slot .. nog een leuk plaatje ... iets om te onthouden. Zag ik hier vanmiddag in het dorp, bij een creatieve Bussumer. Misschien moet je ook wel es een keer een boom afzagen, omdat die tegen je huis aan groeit. Laat de stronk dan staan, en zet er iets op. Een plantenbak bijvoorbeeld.

Leuk gevonden!