Met dit weer .... maak je aardbei-leer!

Ja ... en wat dat nou weer is? Aarbei-leer? Het stond al heel lang op mijn to-do lijstje, en ik werd er laatst bij de reacties aan herinnerd.

Vandaag was precies het goeie moment ervoor! Aarbei-leer maken, van alleen maar pure aardbei, en warme zonneschijn.

Maar eerst een paar uur op de tuin aan het werk, in de vroege ochtend. Niet dat dat veel uitmaakte qua temperatuur, want op Moeskers Moestuin was het om half acht al ruim dertig graden. En dan doe je rustig aan, en neem je de tijd om es wat plantjes te bewonderen, die spontaan opkomen tussen de pompoenbakken. Het is echt de moeite waard om niet alles te maaien. Prachtige bloeiers staan hier.

Het is schipperen deze dagen. Want je kunt niet te veel doen. Die temperatuur op zich is niet het probleem want daar kan de mens wel tegen. Maar het probleem hier in Holland is dat alles zo van het ene naar het andere uiterste doorslaat. Van koud voorjaar naar tropisch. Beng!! En dat overvalt je, daar ben je niet aan gewend.

Vandaar dus maar alleen in de ochtend gewerkt op de tuin. En alleen gedaan wat echt moet. Zoals de tweede serie bonen in de grond zetten. Eerst moesten die peulen eruit. De helft. En ik vond dat zo jammer ... je ziet heel mooi dat de peulen aan hun tweede groeispurt zijn begonnen. Allemaal nieuwe jonge aanwas aan de toppen, waar ook weer bloemen en peultjes aan komen.

Maar ze moeten toch weg. Want we willen ook bonen. Volgens jaar moet ik dat anders plannen, misschien twee vakken voor de peulgewassen?

Het strookje grond van de peultjes wordt omgespit, gelukkig is het maar een smalle strook. Zo klaar. Klein beetje compost erdoor gewerkt, en een plens water erop, en daar gaan de bonen. Het zijn die schitterend mooie Ladi Di's, de pronkbonen. Moet je over een paar weken maar es kijken hoe mooi die hier dan staan te bloeien! Met hun

 vuurrode bloemen!!

Van de gerooide peulen haal ik nog wat vergeten peultjes af. Die worden gedroogd voor zaad voor volgend jaar. Maar ze zijn wat vroeg geoogst ... dus of dit goed zaad geeft is afwachten.

Kijk deze hieronder is al mooi ingedroogd, daar zullen prima zaadjes uitkomen.

Ja en ik heb ook de geoogste knoflook maar alvast meegenomen naar huis. Dat drogen ging zó snel, ik was bang dat het zou gaan verschroeien als het nog langer op de tuin bleef liggen.

Het is een heel leuk klusje om die knoflook te vlechten tot mooie strengen. Die je dan in je keuken kan ophangen voor de sier. En om te eten natuurlijk. Dus dat doen we nog wel een keer.

Maar vandaag niet want we zouden dus die aardbei leer maken. Het is de eerste keer dat we dit maken, en ik ben heel benieuwd of het gaat lukken. De bedoeling is dat je de een of andere vrucht, appel, tomaat, aardbei, bessen, of iets anders waar suikers in zitten, tot pulp maalt en dan laat indrogen. Je krijgt dan een geconcentreerde versie van dat fruit. Als je dat in repen snijdt heb je een soort gezond snoepgoed, wat alleen maar uit puur fruit bestaat.

En ... als je het goed gedaan hebt is het heel lang houdbaar. De Indianen deden dit bijvoorbeeld met vlees en vis, en dat gebruikten ze dan de hele winter. Jarenlang waren die gedroogde repen houdbaar.

Maar goed wij doen het dus met aardbeien. En omdat we tropische temperaturen hebben proberen we het op z'n 'duurzaams', dus op zonkracht laten drogen.

We begonnen met het invetten van een vel bakpapier, hopelijk blijft daardoor het eindresultaat niet aan het papier plakken. Marlieke deed het netjes met een kwastje, ik deed het met de hand. Kan allebei. Dan de aardbeien tot moes malen. Wij namen een paar kilo van de aardbeien die al een tijdje in de koelkast stonden. Ze hoeven natuurlijk niet meer heel mooi te zijn. Wel zoet.

Vervolgens goten we dat uit op twee ovenplaten met zo'n ingevet papier erop. En toen .... in de zon! Gloeiend heet was het hier op dat stenen pad. Er ging een rij houtblokken omheen, en daaroverheen spanden we een laken, zodat mieren en fruitvliegjes er niet bij konden.

Nou wij zaten in spanning te wachten ... maar toen ging de zon ineens weg! Nou ja!!!

Dus nu staan ze in de oven verder in te drogen. Ik laat het wel weer zien hoor, of het nu lukt of niet, die aardbei snoepjes!!

Ja en vanavond onder het eten vertelde Paul een boeiend verhaal.

Hij had op z'n werk bezoek gehad van het bedrijf 'Autitalent'. Ook weer zo'n geweldig initiatief! Dat bedrijf zoekt voor mensen met autisme een baan, die bij hun unieke vaardigheden past. Als je nou bijvoorbeeld op jou bedrijf taken hebt die heel nauwgezet moeten worden uitgevoerd, en waarbij dingen vaak herhaald moeten worden, kun je via Autitalent misschien aan geschikte kandidaten komen.

Super!! Ook een vorm van 'niks verspillen'  .... alleen gaat het hierbij om talenten! :D