Op kamers, en naar de schapen

on zondag 31 augustus 2014

Het laatste stuk taart is weggewerkt. We kunnen naar huis.



Maarrrrr .... éérst over Groningen, want er gaat vandaag weer een kind op kamers! Eline heeft eerst een jaar in het buitenland gewerkt, en gaat morgen beginnen aan een studie in Groningen.

Dus eerst maar es naar Ikea! Het krioelt daar van de eerstejaars studenten met hun ouders.




Bij Ikea is alles leuk! Je hebt ook ineens vanalles nodig! Deze flessen vind ik geweldig, voor de appelcider, of om gemberbier in te maken! Er verdwijnen er zomaar een paar in onze kar ...

Heel veel hebben we niet nodig, want Eline komt het eerste half jaar in een kamer die helemaal gemeubileerd is. De bewoonster gaat een half jaartje naar het buitenland. Daarna schuift ze dan wel weer door naar een andere kamer.





Wat een vreselijk leuke stad is Groningen toch! Ik zou zo wel weer willen studeren.








Omdat Anke hier om de hoek bij Eline sinds kort een nieuw studentenbaantje heeft, gaan we bij haar even koffie drinken.  


Grappig idee, ik wilde vroeger vooral weg uit Groningen, en naar het westen. En nou studeren twee van onze meiden hier weer in het noorden! En we hoeven ons geen zorgen te maken over de dames, want Groningen is een prima stad om een paar jaar lol te maken te studeren!

Thuis is Bussum, wandel ik nog even naar de schapen. Dat is tenminste de bedoeling. We lopen er ´s avonds wel vaker langs, om ze even over de kop te kroelen, of wat appels te brengen. Want aan die schapen heeft mijn tuin heel wat te danken! Maar helaas ....


.... de kudde is alweer doorgereisd! Ja want het zijn drukbezette schapen. Van Drenthe tot Bussum tot Rhenen aan toe grazen ze complete heides af. Het is de bedoeling dat die schapen ervoor zorgen, dat de grassen de heide niet overwoekeren.


Want hoe mooi die heide ook is ... heel zelfredzaam is ze niet. Als de mens niet zou helpen (met kuddes schapen in dit geval) zou die hei in no time verdwenen zijn. Ze houdt zichzelf niet in stand. Dus als je écht natuurbeheer wilt, zou je de hei eigenlijk moeten laten schieten .... 

Maar wij willen mooie paarse heidevelden, dus schapen, hup, wegvreten dat gras! Ja en van dat gras, dat nu als een dikke mestlaag van wel 10 centimeter in die schapekraal ligt, daarvan ga ik komende dagen weer beetjes naar mijn tuin brengen met het fietsje! 

Zolang de schapen in de kraal logeren, schep ik daar geen mest. Die schapenpoten zijn zo ielig, ik ben altijd bang dat ze dan struikelen als ik daar in heb zitten scheppen.


Van de schapenkraal, over de hei, nog even naar de tuin. Ach, en daar is een kikkertje driest het fietspad overgestoken zonder uitkijken. dom dom



Arm beest. Zo plat als een dubbeltje! In het bos zie ik nog een paar eekhoorntjes. Op de foto zijn ze net weg helaas. Maar vond het toch een mooi plaatje, zo'n stil avondmomentje in het bos.




Nou alles is prima op de tuin. Heb zin om morgen weer aan de slag te gaan! In verband met de komende zonnige dagen kan er nog mooi gezaaid worden, mest gehaald, flink geoogst. 

En komende week ook maar es gemberbier maken! In die Ikea flessen. Want dat is ook zo'n grappig najaarsdrankje!

Sara

on zaterdag 30 augustus 2014


Verjaardagsontbijtje ... met veel lieve kadootjes ... en ook een nieuwe camera! Die in mijn broekzak past!

Een feestje komt later, vandaag lekker uitwaaien en dikkedakken op Lauwersoog.




Dat geweer is van mijn vader geweest. Ik had daarom gevraagd. Niet dat ik meteen ga schieten hoor, het is meer symbolisch, een aandenken. Maar wie weet komt het nog wel es van pas!

Toen wij klein waren mochten wij met pap schieten in de tuin. Ja toen keek men nog niet zo nauw. Achterin de tuin hing een schietschijf, en daar mochten we op mikken. Ik weet nu nog steeds hoe dat voelde, die terugslag op je schouder.

Ach ja en er werd ook wel es stiekum een ander doel gezocht. Toen de haan van de kerktoren naast ons huis een keertje naar beneden gehaald werd voor onderhoud, heeft de hele gemeente zich verbaasd over al die kleine deukjes in de gouden haan ....


Liek met 2 vriendinnen op 1 surfplank aan het klooien ...





Tja, zo'n verjaardag, bestaat vooral uit bij elkaar zitten en lekker eten en drinken. Meer hoeft ook niet.

Koken doe ik niet vandaag! We eten bij 'Het Booze Wijf', prima restaurant als je van verse vis houdt! En mooi uitzicht op de kleine haven, waar de bruine vloot ligt.




Ik ben heel blij dat ik vijftig ben en nog zo veel mooie dingen te doen!


Zomaar een vrijdag

on vrijdag 29 augustus 2014

Vanmorgen had ik m'n moeder aan de telefoon. Zij leest mijn blog. En we kwamen zo aan de praat over hoe leuk dat eigenlijk is, dat zij nu alles kan volgen wat hier gebeurt, door mijn stripverhaaltjes-blog. Ook al gaat het dan vooral over de tuin, en wat minder over de familie, en andere dingen uit ons leven, waar ze natuurlijk ook nieuwsgierig naar is.

Het grappige is, dat als je een blog bijhoudt, je ineens gaat letten op dingen die de moeite waard zijn om te delen. En dat is eigenlijk heel veel!

Neem nou vandaag. Eerst weer die tuin natuurlijk ..


... het is daar zó netjes na gisteren, dat ik eigenlijk een matje wilde neerleggen met 'voeten vegen'. :D Nou ja, dat gaat wat ver, maar een beetje communicatie kan hier eigenlijk geen kwaad. Er komt hier nog wel es iemand voorbij, die benieuwd is naar de tuin, er meer over wil weten. En er staat nergens een naam ofzo.

Tijd voor een bordje!!





Meteen maar twee. Aan beide kanten van de tuin. Alles is natuurlijk weer van oude meuk gemaakt. Deze pallet hierboven is zó rot, dat de stukken eraf braken toen ik hem verplaatste.

En over de vijver maak ik me ook een beetje ongerust .. want de jeugdlessen zijn weer begonnen. En kinderen willen altijd zo graag bij een vijver klooien, en die van mij is zó kwetsbaar.




Misschien helpt dit ...


Nou en iets anders, ook weer zo'n detail, wat ik nooit vast zou leggen, als ik geen blog had. Namelijk deze tomatenplant, die hier bij dat hekje staat.


Wat daar bijzonder aan is? Nou deze plant is nog kerngezond, terwijl de meeste van mijn buitentomaten in een paar weken tijd zijn verwelkt. Door de kou, of door een virus. Maar deze niet. En deze plant is opgekweekt uit een 'dief' van een andere plant. Uit een wilde scheut zeg maar.

Ik heb altijd al het idee gehad dat dieven sterkere planten leveren dan degene die gewoon opgekweekt zijn uit zaadjes uit een pakje, of die je in de winkel koopt. Grappig .... volgend jaar dus nóg meer planten uit diefjes opkweken!

Ik was niet alleen maar op de tuin vandaag. Ik heb ook deze mensen ontmoet.

rechts zie je Joop en Anny
Want ik ging oude spullen wegbrengen, kleding, schoenen, wat huisraad. En op weg naar de Kringloper zag ik een bord ... 'Kinderen in Nood'. Dus, auto gedraaid, en de borden gevolgd. Want daar kunnen de spullen natuurlijk veel beter heen! 

Ze gingen net sluiten, het was al na vieren. Maar ik kreeg toch een uigebreide rondleiding. En echt, petje af voor die mensen!!! Er zit daar achter een soort kelder, gi-gan-tisch groot, en die zit vól met spullen. Honderden dozen met kleding en textiel, keurig op maat, fietsen, bedden, speelgoed, bedden, ziekenhuismateriaal, schoenen, pallets en kratten en óveral waar je kijkt staat vanalles! Oud, nieuw, opgeknapt, écht alles. Die spullen worden continu verzameld, gesorteerd, en regelmatig met grote vrachtwagens naar Roemenie gebracht. 



Ja de foto's zijn erg slecht, maar ik laat ze toch zien. Ik ben zo onder de indruk van die club!! Die organisatie, onder leiding van Joop en Anny Heerschop, werkt als een trein. Alles wordt strak gesorteerd en georganiseerd, zodat de spullen ook echt bij instanties terecht komen die nou net die spullen nodig hebben! 




Al vierentwintig jaar geven Joop en Anny al hun vrije tijd aan deze organisatie. En hebben heel veel weeshuizen, bejaardentehuizen, ziekenhuizen, scholen etc van materiaal en kleding voorzien. Spullen die hier overbodig zijn, bijvoorbeeld AMC uniformen, die worden weggegooid na een aantal keer wassen. Ze zijn er dolgelukkig mee in Roemenie.



Ik ben heel blij ze te hebben ontmoet. Wat moet het een goed gevoel geven als je je met z'n tweeen zo intensief voor een goed doel kan inzetten!! En met nog een heel team van vrijwilligers overigens!

Later, in de bieb, viel mijn blik óók toevallig weer op een man die van 'anderen helpen' zijn levenswerk heeft gemaakt. Maar dan weer heel anders.



Een ex-pater die s nachts door Tilburg fietst om broden langs te brengen bij mensen die in de problemen zitten. Ja dat moet je lezen natuurlijk! Hij is al tachtig. Fietst van 1 tot 7 door de nacht met z'n broden. Zeven nachten per week! En waarom s nachts? Tja, niet iedereen vind het fijn dat de buren weten dat ... je brood nodig hebt van pater Gerrit. Ook weer zo'n bikkel!

Bij ons geen pater Gerrit gelukkig! We hebben weer een lekker bordje eten, uit de tuin. Als vanaf mei geen groente of aardappel meer uit de winkel. Wat een weelde, elke avond die tuin op tafel!!